دختر نا بینا

دختر نا بینا 

 

دختری بود نابینا که از خودش تنفر داشت 

نه فقط از خود ، بلکه از تمام دنیا تنفر داشت اما یکنفر را دوست داشت 

“ دلداده اش را “ با او چنین گفته بود : 

« اگر روزی قادر به دیدن باشم حتی اگر فقط برای 

یک لحظه بتوانم دنیا را ببینم عروس تو و رویاهای تو 

 خواهم  شد »

و چنین شد که آمد آن روزی که یک نفر پیدا شد  

که حاضر شود چشمهای خودش را به دختر نابینا بدهد  

و دختر آسمان را دید و زمین را ، رودخانه ها و درختها را  

آدمیان و پرنده ها را و نفرت از روانش رخت بر بست  

دلداده به دیدنش آمد و یاد آورد وعده دیرینش شد :  

« بیا و با من عروسی کن ببین که سالهای سال منتظرت مانده ام »  

دختر برخود بلرزید و به زمزمه با خود گفت :  

« این چه بخت شومی است که مرا رها نمی کند ؟ »  

دلداده اش هم نابینا بود  

و دختر قاطعانه جواب داد : قادر به همسری با او نیست  

دلداده رو به دیگر سو کرد که دختر اشکهایش را نبیند  

و در حالی که از او دور می شد گفت :  

« پس به من قول بده که مواظب چشمانم باشی . . .»

اگر گیری وضو

اگر گیری وضو  

 

اگر گیری وضو  با  آب  زمزم      اگر سجاده گردد عرش اعظم

اگر گویی  اذان بر  بام  افلاک      گر از تکبیر گردد سینه ات چاک

اگر ضرب المثل گردد خضو ات    به حمد و قل هو له در رکوع ات

اگر باشد   به   توحیدت  تعهد       اگر  گردی  شهید  هم  در تشهد

مبادا  بر  نماز   خود  بنازی      علی  را  گر  نداری  بی نمازی

بمناسبت غدیر خم

نه فقط بنده به ذات ازلی می نازد        

ناشر حکم ولایت به ولی می نازد

                  گر بنازد به علی شیعه ندارد عجبی

                  عجب اینجاست خدا هم به علی می نازد 

 

                                                                                                                      نوازش

پیشا پیش عید سعید غدیر خم  بر تمام شعیان مبارک 

 

بمناسبت روز عرفه

 بمناسبت روز عرفه 

 

 طوف اول 

بس که عطشانند آل فاطمه / اشک هم خشکیده در چشم همه

آب آب کودکان زد آتشم / خجلت از سقایی خود میکشم

 کاش از ازل نام من سقا نبود  / یا در این دشت بلا دریا نبود

 چون کمر بهر طواف عشق بست / در طواف اولش افتاد دست

طوف دوم در مطاف داورش / شد فدای دوست، دست دیگرش

دور سوم خون به جای اشک خورد / تیر دشمن آمد و بر مشک خورد

دور چهارم داشت عزم ترک سر / کرد پیش تیر چشمش را سپر

دور پنجم با عمود آهنین / گشت سرو قامتش نقش زمین

گشت در دور ششم با تیغ تیز / عضو عضوش قطعه قطعه ریز ریز

دور هفتم داده بود از کف قرار / خویشتن را دید در آغوش یار

شد سراپا چشم زخم پیکرش / دید زهرا را به بالای سرش

با زبان حال میگفتش بتول / مرحبا عباس من حجت قبول   

                                                                نوازش